मैले आफूले जान्दादेखिका तीता–मीठा अनुभव र घटनाहरू समेटेर लेखिएको ‘फालिकोटको फाली’ नामक स्मृति र कृतिको पाण्डुलिपि शब्दयात्रा प्रकाशनका अध्यक्ष हरि मञ्जुश्री अधिकारीलाई हस्तान्तरण गरेको थिएँ । उहाँले पुस्तकको आकार दिएर प्रकाशित गरिदिएको पुस्तक चयन समितिको मूल्याङ्कनबाट उत्कृष्ट ठहरिएकोमा चयन समितिप्रति नतमस्तक रही कृतज्ञता व्यक्त गर्दछु ।
यो कृति यति माथि उठ्ला भन्ने मैले सोचेको थिइनँ । आत्मसन्तुष्टिका लागि मात्र लेखेको हुँ । पाठकहरूको न्यानो माया पाएर उचालिएको छ । यसका लागि सबैलाई साधुवाद भन्न चाहन्छु । यो ‘फालिकोटको फाली’ पुस्तक पढेर फोनबाट बधाई दिने महानुभावहरू धेरै हुनुहुन्छ । सर्वप्रथम वरिष्ठ साहित्यकार तथा पूर्वशिक्षामन्त्री प्रदीप नेपाल । उहाँले तपाईको किताब पढिसक्न डेढ घन्टा पनि लाइनँ, जाँगर लाग्दै पो सकियो, शैली ज्यादै मन प¥यो भन्दा मलाई केही लज्जाको महसुस भयो । किनकि भूमिका लेखाउने सन्दर्भमा अध्यक्ष हरि मञ्जुश्रीले उहाँको नाम लिनुभएको थियो, तर मेरो सामान्य गन्थन ठूला साहित्यकारहरूलाई देखाउने आँट गरिन । यो कुरा प्रदीप नेपाललाई सुनाउँदा यस्तो गल्ती अब नगर्ने चेतावनी पाएँ र पश्चात्तापमा पनि परें । त्यसलाई शिक्षाका रूपमा ग्रहण गरेको छु ।
बधाई दिने महानुभावहरू रवीन्द्र अधिकारी, हेमराज पौडेल, निनु चापागाईं, हेमाङ्गराज अधिकारी, गेहनाथ गौतम, हरि पराजुली, कृष्णप्रसाद सापकोटा, नीरञ्जन विष्ट, बुद्धिनाथ बराल तथा श्रद्धेय गुरु तीर्थ न्यौपाने, शान्ता मानवी, नारदमणि, हार्तम्छाती, भोलामणि राई, अन्य यस्ता धेरै सज्जनहरू हुनुहन्छ । उहाँहरू सबैलाई धन्यवादसहित नमन गर्दै उहाँहरूबाट प्राप्त सुझाव स्वीकार गर्दछु । यसो भनिरहँदा मलाई डर पनि लाग्दैछ कि कतै मलाई आत्मप्रशंसकको कलङ्क नलागोस् ।