हे सच्चिदानन्द ! हे धनेश्वर !, हे अविनाशी ! हे जगदीश्वर !
मान्छेहरूको संसारमा अब, सुन्दरताको बीज छर ।
मन हो ऐना, मन हो आँखा, मनबाटै प्रिय–अप्रिय बन्छ
आफ्नो मनमा मैलो छ भने, सुकिलोमा पनि मैलो देखिन्छ
जसको मनमा धमिलो हुन्छ, उसको संसार सङ्लो हुँदैन
जसको मनमा अँध्यारो हुन्छ, उसको संसार उज्यालो हुँदैन
मान्छेहरू सब ज्ञानी पार्न, मेरो मन नै ज्ञानी पार
मेरो मन जब ज्ञानी बन्छ, तब नै ज्ञानी बन्छ संसार ।
असल मनले असलै देख्छ, खराब मनले खराबै देख्छ
आफ्नो मनमा कालो छ भने, अरू सेतो पनि कालै देखिन्छ
जो अरूलाई राम्रो भन्दैन, त्यो मान्छे कहिल्यै राम्रो हुँदैन
जो सत्यलाई सत्य भन्दैन, त्यसको बोली सत्य हुँदैन
संसारलाई सुन्दर पार्न, मेरो मन नै सुन्दर पार
मेरो मन जब सुन्दर बन्छ, तब नै सुन्दर बन्छ संसार ।
